Trots is een echt een begrip voor jonge ouders ben ik achtergekomen. Waren papa en mama voor mijn komst misschien af en toe trots (op een zelfgebakken taart), met mijn komst is trots een emotie van iedere dag geworden. Te pas en te onpas lopen zij stralend rond, vol van alle mijlpalen. Ze wisten zelf niet dat je op al deze zaken trots kon zijn:
Papa en mama zijn trots wanneer ik..
De fles heb leeggedronken
Een grote boer laat nadat ik de fles heb leeggedronken
Een kleine boer laat nadat ik de fles heb leeggedronken (maar eentje die dan wel even op zich liet wachten)
Een poepluier heb geproduceerd (zowel hoeveelheid als de geur en kleur)
Geluid maak (de eerste, de liefste, de nieuwste.. eigenlijk allemaal)
Een hele autorit in mijn maxicosy slapend doorbreng
Voor de eerste keer teruglach
Voor de eerste keer aan mijn knuistjes sabbel
Voor de eerste keer een lepel vasthoud
Voor de eerste keer mijn hoofd optil
Voor de eerste keer doorslaap (oké dat is nog niet voorgekomen, maar kun je indenken hoe trots ze hier op zouden zijn!)
..
Je begrijpt waar dit naar toe gaat. Tegen de tijd dat ik achttien ben loop ik kilometers naast mijn schoenen. En dan zijn we er nog niet, want papa en mama zijn niet alleen trots op mij, ze zijn ook trots op elkaar en zichzelf! Bijvoorbeeld wanneer ze mijn luier zo goed aangedaan hebben dat alles binnenboord is gebleven, of wanner ze na eindeloos wiegen mij eindelijk in slaap hebben gekregen. En daarbij kwam deze week nog het ultieme trots moment: mijn eerste prikjes!
Ik ben het al lang en breed vergeten en papa en mama zijn inmiddels ook bijna weer de oude.
Ach, ik ben dus ook wel een beetje trots op hen.
Veel liefs,